Razvijajući dve paralelne priče – povest Marka Terzića, mladog beogradskog psihologa, i njegovog dede Pavla Bomarova, genijalnog predratnog falsifikatora i teškog šizofreničara – Miomir Petrović, autor Persijskog ogledala i Arhipelaga, otvara novo putovanje kroz lavirinte duše. Spuštajući se krugovima pakla na liniji Beograd, Firenca, Budimpešta, Cirih, Oslo, sve do definicije kako sopstvenog tako i kolektivnog zla (četrdesetih i devedesetih godina XX veka), junaci Lisičjeg ludila otvaraju nepremostiv jaz između onoga što su verovali da jesu i onoga što zaista jesu. Vešto pripovedajući o devedesetim, o podzemnom životu Beograda i Drugom svetskom ratu iz jednog neobičnog ugla (istorija klasičnog evropskog slikarstva, falsifikovanje umetničkih dela) autor progovara o genezi instinktivnog i životinjskog u nama, ali i genezi devijacija ljudskog društva.
Ovaj uzbudljiv roman, u kome se prepliću dva prokletstva i paleta patoloških određenja, omogućava čitaocu horizontalan i vertikalan pristup istorijskoj, umetničkoj, geografskoj i psihološkoj građi i postavlja pitanje: Može li se lukavstvom pobediti sopstvena sudbina?
„Najzanimljivije knjige pišu pisci odvažni da kroče putevima kojima ostali nikada ne krenu.“
Glas javnosti
„Preciznost u naraciji, koja je važna odlika svih Petrovićevih romana, svrstava ga u red pisaca čija se dela pamte po upečatljivosti i efektnosti.“
Borba
„Miomir Petrović svojom nabijenom, višeslojnom rečenicom uvlači čitaoca u dilemu: nije li možda destrukcija prirodno stanje stvari?“
Blic
„Petrović je efektno, sa dobrim smislom za dramaturgiju ali i za refleksiju, napisao zanimljiv i nadahnut roman.“
Politika
„Zgusnutom, briljantnom prozom Miomir Petrović na originalan način traga za odgovorima na fundamentalna pitanja života i umetnosti. Osobit trenutak srpskog romana!“
Ekspres
