U osvit trinaestog veka, kad buduće evropske nacije tek počinju da se uobličuju a papstvo teži da uveća svetovnu moć, u doba promenljivih granica i saveza pojavljuje se dečak koji će postati legendaran. Poznat svojim savremenicima kao „Stupor Mundi“, svetsko čudo, car Fridrih II Hoenštaufen bio je najistaknutiji srednjovekovni vladar – čovek čija su prosvećenost i pokroviteljstvo umetnosti i nauke bili sto godina ispred renesanse.
Godine 1186. Hajnrih, sin cara Fridriha Barbarose, ženi se Konstancom, naslednicom Kraljevine Sicilije. Njihov sin Fridrih II ostaje siroče sa četiri godine. Nemački velikaši osvajaju Siciliju. Povrativši kakav-takav red u Siciliji, papa šalje dobrodušnog nadbiskupa Berarda da nadzire odgoj darovitog dečaka. Među njima postepeno nastaje duboka veza. Snalažljivi i harizmatični Fridrih ne ostaje dugo u pozadini. Kad je postao punoletan, ne zadovoljava ga ispunjenje njegove prve ambicije – da povrati staru slavu Sicilije – i sada žudi da izgradi carstvo koje će biti slavno poput antičkog Rima.
Fridrihova titanska borba postaje najveća pretnja sa kojom se papstvo ikada suočilo. Obeležen dalekovidošću, oduševljenošću sokolarenjem i strasnom naravi koja je dovela do nekoliko supruga, bezbroj ljubavnica i velike, trajne ljubavi prema prelepoj Bjanki Lanči, Fridrihov život osvetljava presudni period srednjovekovne istorije i prikazuje nam čoveka čija je snažna ličnost posejala seme reformacije i udarila temelj modernoj Evropi.